Funky monkeys en bumpy road

9 en 10 juli 2015

Als we wakker worden blijkt Joost behoorlijk ziek te zijn! Hij heeft de bekende reizigersziekte! Met geen mogelijkheid is hij mee te krijgen naar de Orang Oetans! De gidsen (Sukarman en local guide Ruslan) voorzien ons van een lokaal medicijn dat veel beter zou werken dan wat we uit Nederland hebben en dat neemt Joost na enig aandringen van de heren in. Met anderhalve liter water laten we hem achter als wij vertrekken voor een zes uur lange jungletocht. De oorspronkelijk geboekte drie uur hebben we hier ter plaatse verdubbeld. Dit op advies van Ruslan! We krijgen dan ook een lunch in de jungle! Hij neemt zijn zoon mee omdat deze dan Esther naar huis kan brengen als zij het niet meer zou trekken met de apen maar ook om de lunch te dragen. Dat is een heel gewicht! We stijgen een flink stuk voor de grens van het Gunung Leuser National Park bereiken. Een beetje spannend is het nog wel. Niet iedereen verheugt zich evenzeer op de ontmoeting met de apen! We lopen een flink stuk het park in. Je hebt een permit nodig om daarin te komen en moet oom lopen met een guide. No guarantee dat we de dieren zouden zien had Ruslan gezegd. Maar na een uurtje stonden we oog in oog met onze eerste orang oetan. Wat een mooie dieren zijn dat. Er zijn er 7000 in dit national park. 148 daarvan zijn afkomstig uit gevangenschap. Ruslan was een geweldige gids met mooie verhalen over de bevrijding van de dieren uit gevangenschap. Je zegt gewoon tegen de eigenaar dat hij het dier af moet geven of anders vijf jaar de gevangenis ingaat. Alleen bij rijke mensen werkt dat niet. Maar ook over zijn zoon die niet wil leren en zijn huwelijk tegen de zin van zijn schoonouders. maar vooral is hij heel vertrouwd met de verschillende soorten apen die in het regenwoud huizen! De funky monkey is al snel onze favoriet. Marilou en Marc vragen honderduit. We zien tien orang oetans, veel funky monkeys en makaken. De oerang oetans die uit gevangenschap zijn bevrijd eten uit je hand de de funky monkeys ook. Ook Esther voert de apen en vindt het leuk. Ruslan geniet op zijn beurt ervan dat hij dat heeft bewerkstelligd. De funky monkeys zijn echt schattig! De makaken zijn minder mak. We krijgen heerlijke mandarijnen, ananas, ramboetans en bananen bij de eerste stop. Dat fruit heeft veel meer smaak dan thuis. Het is zoeter. De lunch lunch bestaat uit nasi. Die is superlekker, gegeten op een boomstronk midden in de jungle met de meest fantastische geluiden om ons heen. Compleet met ei, komkommer ( geschild met het enorme mes dat Ruslan vast ook gebruikt als hij onverhoopt zou worden aangevallen), tomaat en kroepoek. Als we teruglopen biedt hij aan Joost vanmiddag alsnog mee te nemen als hij beter is en ja hoor: als we terugkomen loopt Joost ons tegemoet. Dat is wel echt fijn. Die middag doen we verder rustig aan. We zitten wat op de veranda en er wordt in de rivier gezwommen. 's Avonds eten we op geleide van Sukarman local in het dorp. We lopen langs hutjes en de rivier naar het dorp. De eigenaar van het restaurantje is kennelijk een vriend van hem. Met vijf man inclusief cola voor omgerekend €6,50. Het is eigenlijk genant als je ziet hoe hard daarvoor gewerkt wordt door de gesluierde vrouwen in de keuken.

De volgende ochtend, 10 juli, gaat om 6 uur de wekker. De streeftijd van half zeven ontbijt was iets te ambitieus. Maar toch vertrekken we behoorlijk op tijd richting Samosir eiland. Dit wordt echt een reisdag. We rijden eerst terug naar Medan over dezelfde superslechte weg van de heenreis. De staat van onderhoud is redelijk zorgwekkend, kuil, na kuil en hele ongeasfalteerde gedeelten. In de buurt van Medan wordt er getankt en wat gedronken bij een benzinepomp. Daar slaan we ook chips in voor onderweg. En er is een donutking! De reis vervolgt na Medan richting Parapat vanwaar we -na enige typische De Witte discussie- de ferry willen nemen naar het eiland. Alternatief is de public boat. Het verschil is dat de eerste ook de auto meeneemt en de tweede alleen ons en de bagage. Onderweg zien we de bouwstijl veranderen. We gaan naar het land van Batak die hun hele eigen bouwstijl hebben met geheel eigen kenmerken hebben. Vooral het punt dak met vooruitspringende eveneens puntige luifel is karakteristiek. Het aantal hoofddoeken neemt af. De Batak zijn overwegend christelijk. En dat is duidelijk in het straatbeeld. En ook geen moskeeën maar kerken. De RK van baksteen en de protestante gepleisterd. De eerste blik over Het Tobameer en Samosir eiland is prachtig. De auto vervolgt richting boot maar helaas is de feryy vol en gaan we dus toch per public boot. De chauffeur zal drie uur moeten wachten op de volgende ferry. De public boat is erg leuk, misschien nog wel leuker dan de ferry. Hij vaart gewoon direct naar de hotels en zet mensen af. We arriveren dus per boat in Tabo cottages. Een schattig hotel met batakhuisjes waarin de hotelkamers liggen. We drinken bintangbier en eten wat in het restaurant waar ze ook gewoon kip met frites serveren! De eigenaresse is een Duitse-indonesisch echtpaar. Al snel zijn we moe en lokt het bed.