Van Fudan tot club 88

Lieve allen, het is laat. Het is bijna drie uur hier. Ik kom net terug uit Club 88. The place to be voor alles wat jong, mooi en hip Shanghai is. Dus niet voor een 51-jarige Nederlandse maar soit. Je moet het gezien hebben. En dat heb ik dus. Dé disco van Shanghai. Marc en Esther zouden er beter op hun plaats zijn geweest. Vandaag alweer de laatste dag in China. Deze stond in het teken van de economische faculteit van Fudan University. Twee heel boeiende lezingen. Eerst Prof. Xingmin Yen over Economic development in China, past present and visions of the future. Hij gaf een goed overzicht van alle aspecten waarin de Chinese economie groeit. De jaarlijkse groei is 7%. De vraag is natuurlijk wel hoe lang dat zo kan blijven. Hij is ervan overtuigd dat China de VS zal inhalen. De urbanisatie gaat snel in China. Er vindt een verschuiving in bedrijfstakken plaats. Zo was textiel en kleding in 1990 15% van de industrie. Nu nog maar 6%. In 2008 is er wereldwijd een financile crisis geweest maar China groeit nog steeds. China plant 200 nieuwe luchthavens en 50.000 km nieuwe hoge snelheidslijnen. Als wij dat aanleggen is het hele land vol! Op alle fronten verwacht China de komende jaren groei van de economie en zoals Prof. Xingmin zei: China heeft 1,3 miljard intelligente mensen dus de vraagstukken rondom milieuvervuiling en voedselveiligheid gaan ze oplossen. Voor Europa (Nederland) zag hij kansen in de services zoals onderwijs, opleiden verpleegsters etc. Op manufacturing gaat Europa het tegen China niet redden. 1,3 miljard mensen zijn hier bezig hun levensstandaard en welvaart op te bouwen. En dat kan het Westen heb natuurlijk niet ontzeggen. Relatief denkt men hier wellicht eerder aan milieuvraagstukken dan wij dat hebben gedaan hoewel bij zijn betoog dat vooral over de groei ging, steeds de Club van Rome met grenzen aan de groei door mijn hoofd speelde. Deze lezing was de bevestiging dat sprake is van een kapitalistische economie onder socialistisch bewind. Nederland mag zich wel afvragen hoe het concurrenrend kan blijven. Het lijkt van belang dat wij echt focussen op de kenniseconomie. Onze kennis op gebied van water, milieu en de zeven strategische gebieden ( Bijv. milieu technologie, biotechnolgie, innovatie, nieuwe materialen, IT, etc) genoemd in het vijfjarenplan kunnen we wellicht wel goed in China kwijt. Na een laatste Chinese lunch, zonder draaischijf maar met heerlijke groente en gebakken rijst was het slotcollege aan prof. Ming Lu. Een relatief jonge hoogleraar die inging op de uitdagingen waarvoor China juist ten gevolge van een aantal neveneffecten van de economische groei staat. Dit was absoluut de lezing van het wetenschappelijk hoogste niveau die ik deze week heb gehoord. Hij had veel onderzoek verricht, stelde vragen en legde verbanden. Hij concentreerde zich op de kloof tussen rijk en arm en concludeerde dat deze kloof geen noodzakelijk gevolg van economische groei hoeft te zijn maar dat er andere factoren zijn, zols grote verschillen tussen stad en platteland die dat veroorzaken. Hij schetste alternatieven gefundeerd in economische theorieen. Zoals ook eerdere sprekers was ook hij ervan overtuigd dat veranderingen langs de weg der geleidelijkheid dienen te gaan. Na het middag college bezochten we de collegeshop en ook een aantal mannelijke lezers behoeft zich nu geen zorgen meer te maken over een echt Chinees cadeautje. Dat is helemaal gelukt. Daarna gingen we naar een van de hallen cvan de expo 2010 waarin een maquette en 3D presentatie van Shanghai te zien was. Zeer indrukwekkkend hoe deze stad is gepland en ingericht. tekenenn voor de inventiviteit en werklust van de Chinezen. Vooral de 3D film waarin je stond als in een soort Panorama van Mesdag en waarbij het leek alsof je over stad vloog was erg leuk. We waren er precies om vijf uur. Om zes uur 's middags hgaat het dicht maar 5 uur is de laatste admission. dat was dus een strakke planning maar erg leuk dit gezien te hebben. terug in het hotel een heel mooi taartje gegeten met Sandra, nog wat cadeautjes gekocht en een klein toespraakje voorbereid voor bij het diner. Dit om een paar cadeautjes aan te bieden aan Leonard, Kees en Sandra. Ik heb het bekende gedicht Ithaka van Kavafis weer gebruikt. Zo mooi en zo toepasselijk op deze reis, waarvan de werkelijke lessen zich vermoedelijk pas over enige tijd zullen opdringen. Geheel in Chinese stijl eindigden wij deze reis met een diner bij een Spaans restaurant. Heerlijk gegeten met stokjes van allerlei tapas. Een clash of cultures! Olijven zijn niet gemaakt voor stokjes. Maar het is gelukt en het was erg lekker en gezellig. We wisselden ervaringen uit en naarmate de avond vorderde ook steeds meer grappen. Om een uur of een braken we op en Sandra en ik ontkwamen niet aan een bezoek aan club 88 met een deel van de mannen. Je weet niet wat je meemaakt. Ik denk dat de Haagse en zelfs Utrechtse disco's daar erg saai bij zijn. Toch wel erg leuk dat gezien te hebbemn. Het was zo totaal Westers en hoewel helder was dat wij de doelgroep al lang qua leeftijd gepasseerd hadden en het er echt supoerdruk was, voelde ik me niet vervelend bekeken oid. Maar welllicht heeft dat simpelweg te maken met het Chinese respect voor de ouderdom! Opnieuw is er een gezicht aan China toegevoegd. Ik zal de ervaringen van deze reis nog erg op me in moeten laten werken en nadenken over wat dit allemaal betekent. Interessant is natuurlijk ook wat het voor Nederland betekent. Ik wil zeker terug naar China. Ik heb eigenlijk maar zo weinig gezien! Morgen weer naar huis en nu snel slapen. Veel liefs!