Lao She teahouse

Lieve lezers, vandaag was, op het hilarische slot in het Lao She tea house na een serieuze dag. We vertrokken na het ontbijt (het ontbijtbuffet van dit hotel is overigens uitstekend en zowel Chinees met gestoomde groenten, dumpkins en rijstsoep als westers) naar Peking University. Dit is een universiteit met een lange historie. Gesticht in 1898 heeft de universiteit heel veel verschillende tijden gekend. Chairman Mao is er assistent in de bibliotheek geweest. Het is uniek dat wij zo in die universiteiten naar binnen kunnen. Het nadeel van een reis die zo goed verzorgd is als deze, is dat je de routes die je volgt met het busje niet kunt reconstrueren. Je hoeft niet zelf je weg te zoeken. Wel was de Peking University behoorlijk ver weg. Er was een uur reistijd uitgetrokken en ik geloof dat het effectief toch wel 50 minuten was. Het verkeer in Peking is enorm druk. En ook veel fietsers. 9 million zoals in het liedje heb ik overigens niet gezien. Peking University is een moderne campus maar niet zo geweldig onderhouden. Bijv. van de 8 damestoiletten (model Thailand of zoals vroeger langs de Franse senlwegen) hadden er vijf geen slot. De dag begon met een college van Prof. Pan Wei over het Contemporary Chinese system. Opnieuw kwam aan de orde hoe cruciaal het familieverband en het netwerk van relaties in Chinese samenleving zijn. Helder is dat het land economisch, met uitzondering van bijv. grote infrastructurele projecten die staatsbedrijf zijn, volledig werkt op basis van vrije concurrentie en de wens economische groei te bewerkstelligen. Er is een free market of labor (overigens niet een minimumloon in het hele land) en een free market of capital and commodities. Die groei is er ook nog steeds op dit moment. In feite is het een kapitalistische economie. Er zijn veel joint ventures met Westerse maatschappijen. Hij verklaarde het politieke systeem vanuit de karakteristieken van de Chinezen. Het was een knap betoog als betoog maar het wierp wel allerlei vragen op. Deze prof. is overigens bevriend met schrijfster Lulu Wang en schijnt in een van haar boeken (niet Wilde zwanen maar een eerder over haar studietijd dat geloof ik niet meer te koop is) te figureren. Daarna bezochten we het museum van de universiteit dat officieel gesloten was, maar speciaal voor ons open ging. In feite was het een overzicht van alle belangrijke personen uit de history van de Universiteit. Op een van de laatste foto's zie je Bill Gates die er op een of andere manier ook geweest is. Vervolgens een Chinese lunch in het restaurant van de Universiteit op de bekende draaischijf. Veel groente deze keer bijv. Chinese (what else?) kool, bleekselderie, peultjes (die hier Dutch beans heten), aubergine en een rauwkostschotel. Verder ook kip, beef en lamb. En gebakken rijst. Uiteraard met Chinese thee erbij. Na de lunch was er een college van Prof. Shi Kan een psycholoog over Leiderschap en HR management. Opvallend is dat men veel Harvard ideeen belijdt bijv. over transformatief leiderschap, het bieden van een goede werkomgeving en lerende organisaties. Ook was hij een voorstander van 360 graden feedback. Eigenlijk bevatte dit geen nieuwe gezichtspunten maar vooral dingen die we zelf ook al doen. Moeilijk om te beoordelen of dit ook echt praktijk in China is of theorie van een wetenschapper. Daarna hebben we onderlinge tussentijdse evaluatie gedaan omdat we morgen immers alweer vertrekken naar Shanghai.
Tot slot nog een toelichting van prof. Blussé die er altijd heel goed in slaagt een persepctief te geven bij hetgeen de inleiders hebben verteld zodat je sommige dingen beter kunt plaatsen.Toe was het alweer het einde van de dag en gingen we door een enorme traffic jam naar de stad terug naar het hilarische hoogte of dieptepunt van de dag. Het is maar hoe je het benadert. We gingen naar een voorstelling in het Lao She theehuis. Dit is de manier waarop de Chinezen uitgaan. Het is een soort varietetheater waarin allerlei Chinese traditionele theatervormen langskomen. Van goochelen tot Kong Fu. Van een man die met een enorme plantenbak op zijn hoofd jongleerde tot Shanghai opera. Er werd veel gezongen (hoog en scherp) en er waren ook grappige sketches die voor ons natuurlijk niet te volgen waren. het hele gebeuren was interessant om te zien maar daarvoor was wat mij betreft niet de hele show noodzakelijk geweest. Je zit aan tafeltjes en er wordt permanent thee geschonken en er staan wat hapjes op tafel. Het schijnt overigens wel een echte must see te zijn. Er was een hele gallerij van beroemde personen die er geweest waren onder wie Albert van Monaco, Henry Kissinger, Bill Clinton en Jan Peter Balkenende. Voor de show hadden we snelle hap gegeten in een simpel Chinees restaurant. Opnieuw wel een draaischijf maar dan de snelle variant. Voor het eerst was het eten ook echt heet. De maaltijd bevatte de traditionele dumpkins. Die had ik eerder nog niet genomen maar ze zijn echt lekker. Op de terugweg is een deel van de groep, onder wie ik, nog voor het hotel uit de bus gestapt voor de avondmarkt. Een mengeling tussen de avondmarkt in Hong Kong en de beestjesmarkt waar je insecten kon eten in Thailand. In Thailand is dat een milde variant van wat ik hier gezien heb. Ze zeggen wel eens dat Chinezen alles eten en dit gezien hebbende, geloof ik dat eigenlijk wel. Allerlei insecten, tot spinnen aan toe, op stokjes geregen. Ook iets wat er uitzag als volledige lamspoten om af te kluiven en nog veel meer onduidelijk eten. Sommige van die insecten op stokjes leefden nog (sorry Marc). Ik heb ze gefotografeerd. Daarna nog naar de plek voor het Beijing hotel waar de beroemde foto van de student met de tank gemaakt is. Nu ben terug in het hotel. Ik ga mijn tas weer inpakken want morgenochtend vertrekken we om kwart voor acht weer naar de luchthaven. Veel dank voor alle reacties op deze verhalen. Die zijn echt leuk om te lezen hier in China. En ik heb zo'n voetbalveer! Nu is alleen de uitdaging hem heel te houden in de tas. Liefs uit Peking!