Van de gekte naar de rust

Een grotercontrast dan tussen Las Vegas en Mount Carmel is nauwelijks denkbaar. een simpel maar uiterst praktisch en ruim opgezet motel gelegen aan een negen holes golfbaan. geen neonverlichting of gokkasten maar rondom bergen. Wat een geweldige omgeving is dit. de bergen rondom het hotel zijn zijn goudgeel met grijs en groene struiken. De omgeving is weids en niet bebouwd. het hotel ligt aan een kruispunt van wegen. Een van die wegen leidt naar het Zion National Parc en dat bezoeken we op 22 juli 2012. Na het ontbijt, dat hier inbegrepen is (en Marc waagt zich ditmaal aan de oatmeal), rijden we per auto naar het Parc. Gisteren waren we daaral vanaf de andere kant doorheen gereden en hadden uitzichtspunten bekeken. Zo zagen we toen al de beroemde Grand Arch. Maar we wilden wandelen. Op advies van Kyle bleven we aan onze kant van de tunnel en reden we niet meer helemaal terug naar het begin. We deden de Zion Canyon Overlook trail van waaruit je de hele Zion Canyon kunt overzien. Een machtig gezicht al die rode rotsen. we klimmen, terwijl het steeds warmer wordt, omhoog, langs smalle randen en prachtige rotsformaties. soms hangen de rotsen helemaal over ons heen. het uitzicht dat ons aan het einde wacht is geweldig. Je overziet inderdaad de hele canyon en beneden ons slingert de weg door het ingesneden dal. Natuurlijk zijn onze vrienden de eekhoorns en de salamanders er ook weer. het is een prachtige route. als we weer beneden zijn staan we voor de keuze verder terug te rijden door de tunnel en naar het begin van het park om daar te lunchen en eventueel nog een wandeling te maken of terug naar Mount Carmel en de middag te golfen. In een democratisch proces wordt het het tweede en we hebben er geen moment spijt van. Marc en Esther doen 18 holes en Joost en ik 9. Voor wij beginnen wil ik namelijk eerst bij de "coin operated machines" de was doen. We hebben geen moment spijt van deze keuze. we crossen met de golfkarretjes over de baan. Gelet op de warmte zou lopen ook geen goed idee zijn geweest. Op de baan zijn verschillende punten om onze waterflesjes te vullen en we hebben veel plezier. Genoemd moeten worden de birdie van Marcop baan 5 en een par van Joost op baan 4. De overwinning op de tweede 9 die we gevieren lopen is voor Marc maar over 18 holes wint Esther weer van Marc. Joost en vooral ik hebben ver het nakijken. Uiteindelijk zijn we pas om acht uur klaar met spelen. Joost bemachtigt bij Kyle een fles wijn en we borrelen op ons terrasje bij de kamer om daarna weer te eten in Thunderbird restaurant, home of the homemade pies. Uiteraard was het toetje een pie!