Mythes en vissen

11 en 12 juli 2015

Na een ontbijt met gewoon bruinbrood (de Duitse kant van het echtpaar) gaan we weer in de bus. Ditmaal om het eiland te verkennen. We bezoeken eerst Ambarita waar we een traditioneel Batakhuis van binnen zien. We horen over de Duitse missionarissen die dit gebied gekerstend hebben. We horen over het animisme en het kannibalisme dat hier vroeger was maar er is nooit een missionaris opgegeten. Die hadden zich eerst de taal en cultuur eigen gemaakt voor ze over het Christendom begonnen. Wat een opdracht moet dat geweest zijn in tijden zonder vervoer, telefoon en taalcursussen. We horen de legende van de mystic stick. Een kinderloos echtpaar ging 7 dagen mediteren in een grot en hoorde een stem. Ze zouden een tweeling krijgen, een jongen en een meisje maar ze moesten ze gescheiden opvoeden anders zouden er vreselijke dingen gebeuren. In hun blijdschap vergaten ze de waarschuwing toen de kinderen waren geboren. En de jongen en het meisje werden verliefd. Toen pas gingen ze de kinderen scheiden. Eerst stuurden ze de jongen weg. Toen werd het meisje ziek. Toen haalden ze de jongen terug en hetzelfde probleem bleef bestaan en ze stuurden het meisje weg. Die accepteerde dat niet en liep de
jungle in. Daar werd ze bang van alle geluiden en dieren en ze klom in een boom. Maar ze kon niet meer naar beneden. ze zat vast aan de boom. De ouders gingen haar zoeken. Ze vonden haar en de broer ging de boom in. Ook hij groeide vast aan de boom. Datzelfde gebeurde met de dieren die in de boom klommen en met de witchdocters. Ze vroegen de meest krachtige witchdocter wat te doen. Hij zei hen een waterbuffel te offeren en daarna de boom om te hakken. Toen ze dat laatste deden vloeide er bloed uit de boom. Wie erin zat was niet meer te redden. Maar hun beeltenissen worden tot op de dag van vandaag in een stok gesneden. Zo kunnen de Batak nog met ze spreken. De Batak hebben allemaal een stamvader, ze zijn onderverdeeld in vijf stammen en die weer in families en geloven dat het Tobameer de navel van de wereld is. Onze gids Ruslan in Bukit Lawan had ons verteld hoe geschokt hij was toen hij biologie ging studeren. Hij had 6 jaar lang op Koranschool gezeten en geleerd dat de mens van Adam en Eva afstamde. En nu bleek ons DNA 96% identiek met de orang oetan en zelfs 98% met de chimpansee. In Ambarito zien we ook de stenen stoelen waar de Batak vergadereden en de executieplaats. Ze waren bepaald niet zachtzinnig! Daarna gingen we door naar Simanindo om de traditionale Batak dans te zien. Dat was erg toeristisch maar desalniettemin leuk. We hebben zelfs meegedaan en het woord "horas" geleerd. Dat betekent welkom maar wordt voor alles gebruikt. Het dansen ging over vruchtbaarheid, dankbaarheid, zegen etc. Alles had een betekenis. zelfs de bewegingen van de waterbuffel die in het midden stond. Joost onttrok zich aan het meedansen. Er moest toch iemand foto's maken! Toen op naar Tomok waar de graven van de Sidhaburta koningen zijn. Onderweg zagen we nog veel Batak grafmonumenten. De Batak begraven twee maal. Na zeven jaar worden de beenderen schoongemaakt en herbegraven in een monument. Die monumenten staan op het eigen land en de beenderen van meer familieleden worden verenigd in één monument. Zo wordt de familie weer herenigd. Die monumenten hebben veelal ergens ook een kruis. De cultuur en religie zijn zo met elkaar verenigd. Na een rondje shoppen, ook zo'n activiteit waarover de meningen licht verdeeld zijn :-), keerden we terug in het hotel. Een lunch en een heerlijke middag bij het zwembad volgden. Marc ging vissen in het meer met Sukarman en ving twee vissen. Tot hilariteit van Sukarman vond Marc dat zelfs leuker dan de waterscooter die Esther had gehuurd. De vissen zijn weggegeven aan een familie die Sukarman kende voor hun avondmaaltijd. Joost en Esther genoten een uur van de waterscooter en aan het einde van de dag in dit tropisch paradijs genoten we allemaal van het buffet met livemuziek. Dat werd als Batakrock aangekondigd. Tot onze verbazing werd erin gejodeld. Is dat de Duitse invloed hier of is het Batak? Wij hebben geen idee. We hebben het niet uitgezocht maar zijn gaan slapen!

De volgende ochtend, dwz vandaag, stond een fietstocht op het programma. Sukarman had ons niet geheel duidelijk uitgelegd waar we heen zouden gaan maar wel voorbereid op bumpy road. We kregen mountainbikes maar Sukarman had een ander soort fiets. We fietsten in de omgeving die we gisteren per auto hadden gezien maar gingen het binnenland in. Bumpy was zacht uitgedrukt. Dit was fullswing mountainbiking. Maar. De moeite waard. Onderweg zagen we veel Batak in hun mooiste kleding die op scootertjes naar de kerk gingen. We hoorden ook ergens zingen. Eerst gingen we na Tomok richting het meer. Langs de absoluut onverharde weg lagen huisjes en je zag hoe de mensen leven. Veel kinderen ook. We stopten bij een huisje waar ze water, cola en snoepjes etc. verkochten. Je had daar een schitterende blik op het meer en op een fishfarm. Marc's slipper had het begeven dus op de terugweg in Tomok met enige moeite slippers maat 45 gekocht. Die maat is niet gebruikelijk hier. Toen opnieuw langs de koningsgraven en een stuk landinwaarts langs rijstvelden en een bananen plantage. Het begon mij toen na zo'n tweeënhalf uur wel wat veel te worden en het gezelschap was zo lief mij te volgen naar het hotel. Dat was ook nog een hele klim vanaf daar. Met name Marc en Joost hadden graag verder gewild. Sukarman gaf aan na de lunch nog wel met hen mee te willen. Aangezien het zwembad ook wel heel aantrekkelijk was en Joost en Marc zijn tempo zouden moeten aanhouden, hetgeen wel geschikt was voor mij maar niet zo erg voor de anderen, bleven we hier. Marc en Lou gingen nu op de waterscooter en Marc kon daarna weer vissen. Hij heeft er vier gevangen die de kok straks voor ons gaat bereiden. Esther, Joost en Lou lezen en ik ben eindelijk bij met de verslagen.