Hoodies in Bryce Canyon

Het afscheid van Mount Carmel valt ons zwaar. Esther zou het liefst nog een ronde golf spelen. Of zijn het eigenlijk de karretjes die lokken? hoe het ook zij: we moeten verder. We nemen afscheid van Mount Carmel en de daar altijd aanwezige kolibries die volgens Joost niet te fotograferen zijn omdat ze niet stil willen zitten. Vamdaag staat Bryce Canyon op het programma. Voor je daar bent rijdt je eerst door Red Canyon. ook een schitterend gebied. Het landschap is hier wijds en voor een deel groener en begroeid met dennen. Het doet enigszins aan Oostenrijk of de Ardennen denken althans in die delen die geen rode rotsen hebben.het is bergachtig, relatief groen en begroeid met dennen. Alleen de schaal is veel groter. En speciaal voor Wouter: we hebben hier ook dingen gezien die je niet in de Ardennen hebt. Met name de enorme rode hoodies (monolieten) van Bryce zijn uniek. Monolieten zijn er wel elders ter wereld maar nergens zoveel bij elkaar als hier. Ze zijn gevormd in een ondergrondse zee. Het materiaal is zacht, poreus en het brokkelt af onder invloed van het weer. Ook hier heb je het idee dat de aarde naar boven is geduwd en volgens de film die wij in het bezoekerscentrum zagen is dat ook zo. We reden naar het einde van Bryce Canyon en vanaf daar weer terug waarbij we op verschillende uitzichtspunten aan de rechterkant van de weg stopten. Het regende enigszins en in de verte zagen we thunderstorms komen. Het is hier erg hoog gelegen en de blik over de bergen reikt ver. Bekijken van bovenaf is aardig maar het echte werk is natuurlijk een wandeling door de Canyon. We kiezen voor de combinatie van Queens Garden en de Navajo trail, een wandeling van 2 tot 3 uur die eerst behoorlijk omlaag gaat de canyon in en vervolgens natuurlijk weer flink klimt. Vooral dat tweede is niet simpel maar het is zo mooi dat het zeer loont. Je loopt echt tussen de hoodies en door natuurlik gevormde poortjes. het landschap is onwerkelijk mooi. Het is rode steen en woestijnzand met hier en daar wat begroeiing. Hier zie je pas goed hoe de erosie zijn werk doet en hoe zacht en poreus die geweldige rode rotsen zijn. De natuur is bezig dit af te breken vertelde film bij aanvang. Dat voel je hier als je de rotsen aanraakt en je ziet het ook. Naast de bekende eekhoorns zien we hier herten en mules. En raven. Esther ontwikkelt een scherp oog voor de eekhoorns. We voltooien de wandeling in twee uur. Het avondlicht geeft een extra dimensie aan het landschap. Onderweg hoorden we al onweer naderbij komen en we zaten nog maar koud in de auto of het barste los. Geweldige timing dus. het is dan nog maar kort rijden naar onze bed and breakfast. Daar blijken de kamers een thema te hebben. Marc en Esther slapen in fishing en Joost en ik in pines. Die laatste kamer geeft je het gevoel dat het kerstmis is. We eten bij Clarks in het dorp. Op weg daarheen zien we een fantastische regenboog die helemaal compleet als boog zichtbaar is. Heerlijke vis, steaks en burgers hebben ze bij Clarks. Nog even kaarten en dan slapen. De eigenaar kondigde vrij streng aan dat het ontbijt om 8 uur is. Op tijd opstaan dus maar.