Niets is wat het lijkt
Door: Monique
Blijf op de hoogte en volg Monique
21 Juli 2012 | Verenigde Staten, Las Vegas
Haaienreef en dat wil Marc wel zien. We nemen de monorail naar het achterste van de drie hotels en door de drie hotels wandelen we terug. De haaien zijn erg duur qua toegang en er is nog meer te zien. We laten ze met rust. Het beeld van de gokpaleizen is best treurig. Je ziet de oudere vrouw die met de gokmachine vergroeid lijkt, maar ook invaliden en zelfs bruidsparen in vol ornaat aan de machines hangen. We zagen trouwens ook de wedding chapels in twee van de hotels en meerdere bruidsparen. De gokkers verliezen altijd. Vaak met een dode blik in de ogen. Zelfs de bruidegom. Dat belooft wat voor zijn bruid die nog wel aandacht voor wat anders leek te hebben. In de piramide zit o.a een McDonalds, waarvan de logo's hier overigens niet zakelijk geel maar van gele verlichte glitter zijn. Een broodje hamburger voor Marc en Esther en we konden weer verder. Weer door de sauna, ditmaal naar de
Monorail North die ons naar The Venetian moest brengen. Daar is Venetie nagebouwd inclusief San Marcoplein, kanalen met gondels en luidkeels zingende gondolieres en de Rialtobrug. Het is een uur of zeven als we er aankomen. De afstanden zijn groot ennhet is erg druk hier. Naarmate de avond vordert wordt het ook snel nog drukker. Zonder een borrel kon ik dit oord niet meer aan (ik zou er vrij veel nodig hebben als ik hier langer zou moeten blijven) en dus drinken we een borrel bij een Mexicaans restaurant dat ons was aanbevolen vanwege de ligging aan het Canal Grande en het Happy hour (drankjes halve prijs). Dat kanaal was er. De zang van de gondolieres klonk (volgens Marc iets te) luid en duidelijk. Happy hour was er natuurlijk niet. Dat is vermoedelijk om de drankconsumptie op te voeren alleen buiten de echte borreluren. De Mojito was er uitstekend. Overigens lopen mensen hier ook ook met enorme cocktails in een soort langgerekte vazen over straat en zagen we ook een man met zo'n ding onder zijn arm liggen slapen op de rand van een fontein. Daarna aten we bij een Italiaan Fezzirelli. Een prima keus. Heerlijk en echt Italiaans eten zonder Amerikaanse toevoegingen geserveerd door een Italiaan uit Milano. Achteraf bleek dat Frank Sinatra en de paus er ook hadden gegeten. Frank kunnen we plaatsen maar wat de paus hier te zoeken heeft is ons overigens een raadsel. Drank, gokken en vrouwen (Marc werd bestookt met folders en kaartjes van nachtclubs en escorts) zijn hier de voornaamste attracties. Daarna begon een lange wandeling door nachtelijk Las Vegas terug naar ons hotel langs twee bekende attracties: de vulkaan van Le Mirage en de fonteinen van Bellagio. Dat we de eerste konden meemaken danken we aan Marc. Hij kent zijn klassieken waaronder Bassie en Adriaan in Amerika. Daarin zie je de vulkaan van Le Mirage zei Marc en hij rustte niet voor we die gevonden hadden. We dachten voor de eruptie nog even eerst de fonteinen te kunnen zien maar dat bleek te ver. De vulkaan is bizar. De rots voorbhet hotelngaat voorspuwen onder luid geknal. Voor de liefhebbers is er een filmpje op mijn I-phone. Daarna naar de fonteinen van het Bellagio. Die spuiten op muziek van o.a. All that Jazz. Persoonlijk vond ik dat het leukste. Het water volgt echt de muziek en op enig moment lijken de stralen te dansen. We keken er twee rondes om vervolgens te vinden dat het tijd was om een gokje te wagen. Dit onder het motto: je bent hier maar een keer in je leven! Om ongeveer half twaalf liepen we New York, New York weer binnen. Even iets drinken en toen speelde Joost met wisselend succes en uiteindelijk natuurlijk verlies Black Jack. Daarna roulette bij een automaat en tenslotte een poging om voor twee kwartjes een Audi te winnen. Helaas faalde ook die, hoewel Marc daar wel 5,75 dollar won en Esther 1 dollar. Iets van het verlies weer goed gemaakt dus. Om half een bereikten we onze kamer. Het was een memorabele dag. We zijn het erover eens dat je dit een keer gezien moet hebben maar wisselen in onze appreciaties van het geheel. Marc wil nog een keer terug als hij boven de 21 is. De rest van de familie heeft het gezien en beleefd en dat is (meer dan) voldoende.
-
21 Juli 2012 - 18:59
Mamma:
zoals je Las Vegas beschrijft lijkt het me een heel vervreemdende stad, zoals je zegt, niets is wat het lijkt. Ze hebben de cultuur van europa gewoon nagemaakt. Het was vast een vermoeiende dag, maar dat jullie er geweest wilden zijn kan ik goed begrijpen. Of ik er heen zou willen is een hele grote vraag.Gelukkig hoeft die niet beantwoord, want dat is een brug te ver! -
21 Juli 2012 - 19:05
Pap:
Hoi Mik,
Je zo waarheidsgetrouwe Las Vegasverslag sleurde mij mee naar alles wat jullie daar hebben beleefd. Daarna had ik wel de behoefte om even uit te rusten. Het is inderdaad niet wat het lijkt en toch kan ik heel goed begrijpen dat jullie het hebben willen zien. Ervaren dat dit ook "bestaat" is een goed ding maar ik moet wel zeggen dat ik me extra verheug op het dagje Artis samen met Marc ( 9 augustus as.) We zien elke dag uit naar je verslag. Liefs, Pap -
21 Juli 2012 - 19:39
Margreet:
Geweldig om zo aan de hand van je verslag mee te lopen door Vegas! Je zou het idd een keer moeten zien om het te kunnen begrijpen. Haha, ik moest erg lachen om Bassie en Adriaan en de vulkaan. Waar een kinderprogramma al niet goed voor is :)
Ik wacht in spanning op het volgende verslag. Fijne tijd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley