De machtige Grand Canyon

De wekker zou om half acht gaan maar we zijn tijdig wakker. We worden om een uur verwacht op Grand Canyon airport voor onze helikoptervlucht om twee uur met Papilllon Airways (slogan: Fly with the best!). Gisteren hebben we die telefonisch herbevestigd. We pakken onze spullen laden de auto in. Een laatste ontbijt in het Rainbowrestaurant met zicht op het Lake en de canyons. De stukken watermeloen worden met de dag groter lijkt het wel. De route voert ons via highway 89 naar highway 64 waar de Grand Canyon begint. Vlak voor de 64 denken we even koffie te kunnen drinken bij de Old Cameron Trading Post. Theoretisch zal dat wel gekund hebben maar de lust verging ons toen we de enorme hoeveelheid Navajokitsch zagen die daar verkocht wordt. Vele vierkante meters (meer dan de AH in Leidschenhage) met pottery, sieraden, kleden, pijl en bogen, zeep, dromenvangers etc. Wat lelijk allemaal. Geen trek meer in koffie. De weg stijgt behoorlijk en voor we het weten zijn we bij de ingang van Grand Canyon National Park waar we welkom worden geheten door een vriendelijke ranger met de gevleugelde woorden "How are you today?" Dat is hier de standaard begroeting en het is niet echt de bedoeling daarop gemotiveerd te antwoorden. Je zegt gewoon "Fine" en gaat over tot de aankoop van de tickets of het bestellen van je maaltijd. We stoppen nog even bij een scenic view en dan rijden we richting Airport. Het uitzicht is machtig! Je weet dat de Grand Canyon groot is maar deze omvang is echt enorm. We rijden richting Grand Canyon Airport, dwars door het park heen, stoppen bij een enkel uitzichtspunt maar zoals gewoonlijk jaag ik de zaak enigszins op. We moeten er op tijd zijn. We komen al langs het hotel waarwe die avond zullen verblijven. Het ziiet er goed uit. We checken in op de Airport, bekijken de safety instructions en krijgen een sticker waarmee we aan boord mogen. We hebben nog een half uur wachttijd over maar de Wifi daar is super en in de tussentijd hebben we via facebook contact met Annet en via de whatsapp met Antoinette. Het onweert echter. Op weg naar het vliegveld hoorden we ook al een enorme knal. Later hoorden we in een bus in het park dat de bliksem in een boom was geslagen. Toen we incheckten vlogen ze nog maar om vijf voor twee worden de wieken vastgebonden. Eerst wordt gesproken over een vertraging van een kwartier maar later blijkt dat ze niet meer vliegen. Het wachtende publiek krijgt het verzoek om een reschedule. Dan reageert Joost superalert en stort zich als eerste op de balie met als resultaat een reschedule morgenochtend om 8 uur. Het avontuur is uitgesteld. We checken in bij het hotel, doen langere broeken aan (het is hier niet heel warm) en gaan het park in. We beginnen bij het bezoekescentrum waar men ons de rimtrail aanbeveelt. Dat was Joost ook al van plan. We lopen langs de rand van de Canyon en na ongeveer 1,5 mile wordt het ook rustiger om ons heen. De toeristen die alleen voor de uitzichtspunten komen zijn daar niet. We genieten van het machtige uitzicht. Hoewel de zeven natuurwereldwonderen officeel niet bestaan en de Grand Canyon bij de laatste versie daarvan niet staat, rekent men zichzelf daar wel toe en terecht denken wij. Hier is de aarde gescheurd lijkt het wel en gaat de geschiedenis miljoenen jaren terug. De mensheid is nog maar een fractie daarvan in beeld. We lopen zo'n kleine twee uur met tussenpauzes om te fotograferen en bewonderen. We komen aan in Grand Canyon Village waar we in de bar van een hotel wat drinken en tacochips met heerlijke dips erbij eten. Dan gaan we met de parkbus terug naar de parkeerplaats. Onderweg zien we herten en de door de bliksem getroffen boom (althans Marc en Joost, Esther en ik zitten te veel te kletsen). We bezoeken vervolgens het National Geographic Imaxtheater bij de ingang van het park waar we een heel indrukwekkende film over de ontdekking van de Grand Canyon zien. Imax betent dat je voor je gevoel ook zelf door de Canyon vliegt. Een schitterende afsluiting van de dag. We trekken in het hotel onze bergschoenen uit en gaan eten in een van de restaurants van het hotel. Onze Slowaakse waitress krijgt de fles wijn niet open. Dat doet Joost maar zelf. De taakverdeling in het restaurant is strak. De Slowaakse brengt dngen en een Chinese haalt de lege borden weg. We sluiten de avons af met een spelletje kaart. Morgen vroeg hopelijk wel echt de lucht in Papillon!