Van staatslieden en de Keukenhof in Konstanz

Dank voor alle reacties van lezers! Gisteren, 6 augustus 2014 was onze recordfietsdag! Direct na het ontbijt verlieten we per fiets Radolfzell. We zetten koers richting Ludwigshafen. Opnieuw ging de tocht langs appel- en perenbomen die een rijke oogst beloven. En opnieuw was de weg hier en daar wat aan de steile kant maar we hielden vol en verdienden een heerlijke cappucino aan het water bij hotel (hoe kom je erop) Seeblick. Daarna snel door naar Ludwigshafen. We hadden daar een vroege lunch gepland (aan het water uiteraa) omdat de middag nog veel in petto had. Allereerst het klooster van Birnau. Prachtig gelegen verheven boven het meer. We benaderden het via een wijngaard. De kerk is gewijd aan Maria en een top attractie. Mooi hoogtepunt van de barok. En heel toeristisch. Gelukkig waren wij er voordat twee toeristenbussen arriveerden. Toen zaten wij al aan de thee. Terwijl wij in de kerk zaten werd een man in rolstoel begeleid door de abt binnengereden. Hij had een gevolg van twee sjieke dames en twee mannen onder wie een die kennelijk een beveiligersrol vervulde. Hij kreeg een prive rondleiding. Joost zag het meteen: dit was Helmut Kohl. Hij is er slecht aan toe. We zagen later (terwijk wij aan de thee zaten en de toeristenbussen binnenreden, dat hij echt in de auto getild moest worden. Maar zijn ogen stonden uitermate scherp.
We zoefden de berg af en vervolgden onze weg richting Unteruhldingen Mühlenhofen. Daar is een Pfahlbaumuseum. En dat was inbegrepen bij de fietstocht. Dus ja....we blijven Hollanders. De late steentijd en vroege bronstijd kennen nu weinig geheimen meer voor ons. De dame die de rondleiding verzorgde was ietwat verward. Ze noemde een geel huis blauw. Ze verontschuldigde zich dat zij al veel gepraat had die dag. Ze had ook sociologische opvattingen over het ontstaan van standsverschillen als 1000 mensen samenwonen in 87 paalwoningen. Dat komt mdat sommige mensen dingen beter kunnen dan andere mensen (kort samengevat). Maar het was zonder grappen echt wel leuk. Een stuk cultuur dat wij niet kenden. En toen vervolgden we de weg naar Meersburg. Dat is een mooie maar erg toeristische plaats. We verbleven in Romantikhotel Meersburg. Zonder meer een aanrader (glaasje prosecco bij de ontvangst) en prima restaurants. Moeilijk kiezen maar we hielden het bij het simpelste van de twee en dat was al helemaal top. Het andere heeft een ster maar dan hadden we de hele avond over het diner gedaan en we waren wat moe na zoveel kilometers. Het ontbijt had ook wereldklasse. Na het ontbijt bezochten we de oude burcht in Meersburg waar we o.a. de vertrekken van Annette Droste-Hulshoff bezichtigden. Mamma weet vast wel wie dat is. Duitse dichteres uit de 19de eeuw. Ooit bezochten we samen haar geboortehuis de burcht Hulshoff in de buurt van Münster. Erg mooie burcht maar wel wat veel wapenrustingen. Vooral bewoond geweest door bisschoppen. Die hadden het prima voor elkaar. De cappucino is er ook prima maar de betaling van de rekening kostte nogal wat tijd. De mensen die voor mij wilden afrekenen wilden een Turmbesteigung bijboeken en dat was heel lastig. Telefoontje naar het kassakantoor en veel hoofdschudden. De oplossing was brilljant: laat ze betalen en schrijf op het kaartje dat dat gebeurd is met een handtekening. Dat kaartje konden de mensen dan aan de gids geven. Toen was ik met mijn bonnetje van twee cappucino tien minuten verder en de rij achter me groeide zienderogen.
Daarna was het tijd voor een glaasje wijn bij de Meersburger Winzergenossenschaft. We kochten twee flessen en vervoegden ons bij de veerpont naar Konstanz. We stonden helemaal vooraan met onze fietsen. Zo vooraan dat de kaartverkoper ons gemist heeft! We fietsten vervolgens naar de Insel Mainau. Het ANWB boekje had al gewaarschuwd dat dat zeer toeristisch was. En zo was het ook. Bovendien begon het enorm te plenzen toen we daar aankwamen. We hebben ons getroost met een enorme salade uit de saladebar van het restaurant vlak over de brug die het eiland met het vasteland verbindt. Gelukkig werd het droog en hebben wij van de mengeling van keukenhof en kasteeltuinen van Arcen toch nog genoten. Het mooiste was de Italiaanse bloementrap. En er waren hele dikke vissen in het water. Toen was het tijd om afscheid te nemen van onze trouwe fietsen en de bagage op te halen. Van Mainau naar Velotours was nog een dik half uur fietsen. Voorspoedig bereikten we daarna Risch am Zugersee. Onderweg probeeen we Antoinette te bellen om haar te feliciteren maar die was vast aan het feesten. We hielden het dus bij de whatsapp. We gaan nu zelf voor de verandering maar weer eens eten!