Kangaroos en oude hippies

Lieve volgers, Wat leuk dat jullie deze verslagen niet zat worden. Ze hebben soms wel iets van de ouderwetse opstellen: en toen gingen we ... en toen gingen we ... etc. Het blijft onverminderd leuk hier. Gisteravond na het afronden van het verslag maakten we een wandelingetje door de hoofdstraten van Port Macquarie. We vonden een prima Thai om te eten. Het was wel een BYO! Dat wil zeggen Buy your own. En wel own bier of wijn. Die hadden we dus zelf moeten meebrengen. Cola, Sprite en water zijn ook lekker maar het idee is even wennen. Toch schijnt dat hier vaker voor te komen. Het eten was er erg goed. We dachten weer even terug aan Thailand. We herkenden de gerechten op de kaart en de rijst werd geserveerd (Mamma kent het wel) in zo'n magnetronrijstkoker van Parinem! Vanochtend ontbeten we in Riverside Cafe op een prachtige plek aan de rivier. Zo'n hele brede rivier met overal eromheen groen. Joost, Marc en Esther waagden zich aan bananabread, een lokale specialiteit. Heerlijk maar wel vrij machtig. Daarna op naar Billabong Koalazoo. Daar was om half elf gelegenheid om een koala te aaien en dat wilden we ons niet laten ontgaan. De Zoo was erg leuk.Marc nam natuurlijk de leiding en genoot volop, net als gisteren in het ziekenhuisje. Het was een kleine zoo en vooral voorzien van koala's, kangaroo's (eindelijk daar zijn ze dan) en allelei papagaaiachtigen die je toeschreeuwden: hello, how are you! en giga begonnen te krijsen als je vertrok. We voerden als eersten wat kangaroos met geplette mais. De dieren in het voederweidtje waren behoorlijk geconditioneerd op witte plastic bekertjes. Daarna de koalashow die vooral bestond uit een korte uitleg van het koalaleven en vervolgens mocht je zo'n beestje aaien. Ze zijn net zo zacht als ze eruit zien. We voerden nog meer kangaroos en zelfs Esther begon er lol in te krijgen. Helaas was ongeveer op dat moment het voer op. Na ook nog de monkey- en dingoshows te hebben gezien, resp. bestaande uit het voeren van de apen met fruit en het voorleiden van de dingo's om ze ook te aaien, vertrokken we richting Bellingen. Overigens is voor de dingo de grootste vijand het kruisen met gewone honden. Er zijn bijna geen raszuivere dingo's meer over. Toen dus weer de {Pacific highway op richting Urunga (where the rivers meet the sea). Een schattig plaatsje en er was laagwater dus je kon de monding van de rivier, die voor een deel droog lag prachtig zien. We lunchten bij een taka away cafe waar ze heerlijke maaltijden klaarmaakten en we kwamen in gesprek (dat gaat hier zo makkelijk) met een bankemployee die de kinderen wees op het belang van wiskunde in je schoolopleiding en later nog speciaal terug kwam naar ons met allerlei folders over Bellingen. Waar vind je zoiets nog. We genoten van de rivier en het zeezicht en maakten toen snel voort richting Bellingen en oude hippiekolonie iets van de kust af. Vroeger waren hier veel communes en we bekeken de Old Butterfactory waar nu allerlei in hippiesfeer liggende winkeltjes zaten en de dorpsstraat waar t eigenlijk het zelfde was. Ze draaiden in de oude Butterfactory Simon and Garfunkel dus Joost en ik waren weer helemaal thuis. Overigens is daar verder niets wat de moeite van het kopen waard is. Nu zijn we in het motel en zometeen gaan we eten in het dorpje. Misschien nog iets over het rijden hier. Niet alleen is het links maar de Australiers hebben ook opvattingen over maximumsnelheden die wij niet zo goed kunnen volgen en ze switchen om de haverklap van 100 naar 80 naar 60 en terug. Het is dus continu opletten geblazen. Soms mag je ergens 100 waar wij in Nederland 70 of hooguit 80 zouden zeggen, maar op de autosnelwegen mag je nergens harder dan 110 en dat komt zelden voor. Maar we passen ons als echte Importaussies uiteraard aan! Enfin: hier alles dus nog steeds heel prima. Fijn dat NRC goed doorkomt. Zo hoort het ook. Veel liefs voor alle meelezers ook op Kos en Kreta en in Venetie! Daar regent het vast niet. Hier op dit moment helaas wel. Vandaag overdag hebben we er geen last van gehad. Monique