Brandend zand

De dag begint met de speurtocht naar Esther's zonnebril. Die moet in de auto zijn maar is hoogstwaarschijnlijk met de restanten van de Subwaylunch van gisteren verdwenen in enige Amerikaanse prullenbak. We schaffen dus een nieuwe Ray Ban kloon aan na enig onderzoek in de 6 toeristenzaken die dit stukje van Moab rijk is. Veel T-shirts met de tekst Utah rocks (en inderdaad het barst hier van de rocks) maar relatief weinig zonnebrillen waarvan nog minder acceptabel maar het lukt. Zo'n ding is hier echt onmisbaar. Daarna op naar The Arches. Het is hier woestijnland met rode steen, rode rotsen en rood zand. Heel anders dan Saharageel. de rotsen zijn zacht en in The Arches zijn in de rotsen natuurlijke bogen gevormd. We bezoeken eerst Delicate arch high viewpoint. Een wandeling van 0,9 mile. Delicate Arch is inderdaad klein en delicate. Daarna maken we een wandeling door 99 graden Fahrenheit ofwel 35 Celsius naar Devils garden Land arch.Het is 1,9 mijl en we verbruiken per persoon meer dan een halve liter water. Als je langer in de woestijn blijft heb je een gallon per persoon per dag nodig. Waar zouden ze dat in de bijbelse tijden toch vandaan gehaald hebben? Wij kochten het bij de benzinepomp en konden nog bijvullen bij twee tappunten in het park. En wie komen we halverwege deze wandeling tegen? De familie Overgaauw. Toeval bestaat niet volgens Marc. Het geeft in elk geval de gelegenheid een foto van ons vieren in de woestijn te krijgen en wat ervaringen uit te wisselen.
Daarna bezoeken we Sand dune arch. Deze ligt, zoals de naam al zegt in een heuveltje van rood zand en heeft als voordeel dat het een hoge rotsformatie met schaduw is. Na een fotostop bij Balanced Rock (een bizarre pilaar met bovenop een eigenlijk te grote steen) en een bezoek aan de film in het bezoekerscentrum is het half vier en tijd voor een lunch.
Het wordt weer Jay's, de Italiaan omdat de plaatselijke Deli een fastfood gebeuren blijkt te zijn. Er volgt een uitgebreide programmabespreking. Gaan we wel of niet morgenochtend eerst nog de Coloradoriver op? Het wordt (de de details van de bespreking en de ruime hoeveelheid opties zullen we jullie besparen) niet. We vertrekken vroeg naar Page om Monument Vally mee te kunnen nemen. De plaatselijke laarzenwinkel blijkt vervolgens damesmaat 41 niet te hebben. Dat scheelt wel weer flink in het budget. De lokaal aangeprezen ijswinkel heeft geen lekker ijs maar de supermakrt daarentegen fantastisch fruit. Dan volgt het slot van de dag. Een trip van 35 mijl naar Dead horse State Parc. Daar gaan we op advies van de ranger van gisteren de zonondergang bekijken op een punt waar ook veel films zijn opgenomen en vorige week nog filmopnamen met Johnie Depp zijn gemaakt. De wandeling daar skippen we. We rijden door naar het eindpunt en dat blijkt een perfecte keus. Het is een plek met Grand Canyonachtige allure. Hoewel we die nog niet gezien hebben staat dat in alle beschrijvingen en we willen het graag geloven. De zonsondergang is schitterend. Vooral ook de rode gloed van het licht over de rotsen. Om half tien stoppen we voor de deur bij Sabaku sushi. Een perfecte spot, gevonden door Esther met heerlijke sushi en sashimi en een superaardige bediening. Die gaan we na terugkeer aanbevelen op tripadvisor. Sabaku is overigens Japans voor woestijn! Het was een heerlijke warme en goedgevulde woestijndag.